Varoş, genel olarak kent, kasaba veya ilçelerdeki uzak ve dağınık yerleşim birimlerine verilen bir addır. Bu bölgeler, genellikle geçici ve basit yapılar, çadırlar veya konteynerlerle oluşan yerleşimlerden oluşur. “Varoş” kelimesi aynı zamanda dış mahalle anlamına gelir. Ancak günümüzde daha çok, kişiler için kullanılan bir tanımlayıcı olarak karşımıza çıkar. Bu bağlamda, “görgüsüz, edep-adap bilmeyen, kaba-saba, kültürsüz ve eğitimsiz” gibi anlamlar içerir.
Varoş kelimesi, toplumun alt kesimine hitap eden ve tipik özelliklerini taşıyan insanları tanımlamak için kullanılır. Bu insanlar genellikle eğitimsiz ve kültürsüz olarak nitelendirilirler. Türkçedeki “avam” kelimesi, bu kullanımı tam olarak karşılamasa da benzer bir anlam taşır.
Kelimenin kökenine bakıldığında, Macarca’da “kale” anlamına gelen “var” kelimesinden türediği görülür. Zigetvar, Temeşvar gibi şehir isimlerinde geçen “var” kelimesi, “kale, surla çevrili alan” anlamını taşır. Varoş kelimesi de bu Macarca kökenli “var” kelimesinden türemiştir.
Varoş kelimesi gündelik hayatta sıkça kullanılan bir terimdir ve “varoşluk”, “varoş edebiyatı” gibi ifadelerle sıkça karşılaşılır. Örneğin, “Bugün Ankara’nın soğuk ayazı nedense içimi bile üşütüyordu. Çinçin’in yok olan varoş hali, gecekondu komşuluğunun yitip giden sohbetleri…” gibi bir cümlede kelimenin kullanımına örnek bulunabilir.