“Devridaim makinesi”, kelime anlamıyla kendi kendine sonsuza dek çalışan bir makineyi ifade eder. Ancak, daha geniş bir tanımıyla, enerji girişinden daha fazla enerji çıkışı sağlayan sistemleri kapsar. Bu tür makineler, enerjinin korunumu ilkesini ihlal eden, enerjinin yoktan var edilemeyeceğini ve yok edilemeyeceğini belirten temel bir fizik yasasına karşı gelirler.
Tarihsel olarak, bilinen en eski devridaim makinesi 1150 yılında Hint matematikçi ve gökbilimci Bhāskara tarafından geliştirilen dişli çark sistemidir. Ancak, günümüze kadar binlerce devridaim makinesi geliştirilmiş olmasına rağmen, hiçbiri uygulamada başarılı olamamıştır.
Devridaim makineleri termodinamiğin birinci ve ikinci yasalarına aykırıdır. Birinci yasaya göre enerji yoktan var edilemez ve yok edilemez, sadece bir biçimden diğerine dönüşebilir. İkinci yasa ise bir enerji kaynağından enerji çekip buna eşit miktarda iş yapan ve başka hiçbir sonuca yol açmayan bir döngü elde etmenin imkansız olduğunu belirtir.
Ayrıca, devridaim makinelerinin çalışma prensibi, kütle çekim yasasına dayanır. Ancak, sonsuz ve yoktan gelen bir enerji kaynağı bulunmamaktadır. Elde edilen döngüsel enerji makinelerinin kaynakları fizikle açıklanabilir.
Bu tür makineler arasında kapiler yükseltme makinesi örnek verilebilir. Bu makine, sıvıların kapiler yükselmesini kullanarak enerji üretmeye çalışır. Ancak, bu tür devridaim makineleri, termodinamik yasalara ve enerjinin korunumu ilkesine uymadığı için pratikte işe yaramamıştır.
Sonuç olarak, devridaim makineleri konsepti, fizik yasalarına aykırı olduğu için bilimsel olarak mümkün değildir ve bu tür makinelerin gerçekte çalışma potansiyeli bulunmamaktadır.