Nefilim veya Nefiller, Yaratılış Kitabı 6:1-4’te bahsedilen ve Büyük Tufan öncesinde “Tanrı oğulları” ile “insan kızlarının” çocukları olduğuna inanılan varlıklardır.
Kelimenin kökeni düşünüldüğünde () “düşmek” anlamına geldiği kabul edilir, ancak bu iddiayı kabul etmeyen kaynaklar da vardır. Kelimenin sonundaki -im eki, İbranice’de eril-çoğul eki olarak bilinir. Nefilim, Septuaginta, Vulgata, Theodotion ve Samari Targum’u gibi bazı Ahit versiyonlarında “dev” olarak çevrilmiştir.
Ahit’de geçtiği yerler
Kanonize edilmiş Ahit metinlerinde Nefiller’den 3 farklı yerde bahsedildiği düşünülmektedir. İlk referans, Yaratılış Kitabı’nın 6:4 bölümünde, Nuh’un gemisinden hemen sonra gelir. İkinci referans, Çölde Sayım Kitabı’nın 16:32 bölümünde, On İki Casus’un korkunç devleri gördüğünü anlatmalarında bulunur. Üçüncü referansın Hezekiel Kitabı’nın 32:27 bölümünde olduğu iddia edilir, ancak bu konuda bir görüş birliği yoktur.
Apokrif metinler
Apokrif metinler arasında, Hanok Kitabı’nda Nefiller detaylı bir şekilde işlenir ve düşmüş meleklerle insanların soyundan gelen yaratıklar olarak tanımlanır. Jübileler Kitabı da (7:21-25) Nefiller’i benzer şekilde ele alır ve yaratıkları kötücül devler olarak tanımlar. Başka bir apokrif metin olan Devlerin Kitabı da Nefiller hakkında detaylar içerir.
Yorumlama
Çoğu İngilizce Ahit çevirisi, İbranice “nefilim” kelimesini “dev” olarak çevirir. Septuaginta, kavram için “dev” anlamına gelen “gigantes” kelimesini kullanmıştır.
Nefillerin düşmüş melekler olduğuna dair yorumlar da bulunmaktadır. Tarih boyunca, “Tanrı oğulları” terimi melekleri tanımlamak için kullanılmıştır. Ancak, bu görüş, İsa’nın meleklerin evlenemeyeceğini belirtmesine dayanarak bazı tefsirciler tarafından reddedilmiştir.
Başka bir görüş, Nefiller’i Şit ve Kayin (Kabil) ile ilişkilendirir. Bu yoruma göre, “Tanrı oğulları” Şit’in soyundan gelen doğru yoldaki erkekleri, “insan kızları” ise Kayin’in soyundan gelen sapmış kadınları temsil eder, ve Nefilim ise bu iki grubun karışımından doğmuştur.